P10 Biologische buikwand meshes in een peritonitis ratmodel

R. Kaufmann, A.P. Jairam, I.M. Mulder, Z. Wu, J. Verhelst, S. Vennix, L.J.X. Giessen, J. Jeekel, J.F. Lange

Vrijdag 28 november 2014

12:00 - 13:00u
Categorieën: Poster (P)

Parallel sessie: Posters

Het implanteren van kunststof meshes in aanwezigheid van een peritonitis heeft een hoog risico op mesh infecties en is daarom controversieel. In deze situatie zouden biologische meshes uitkomst kunnen bieden. In deze experimentele studie vergelijken we de in vivo karakteristieken van biologische meshes met een veelgebruikte kunststof meshes in een peritonitis ratmodel.

In vijf groepen van 27 mannelijke Wistar ratten is peritonitis geïnduceerd middels het caecum-ligation-puncture (CLP) model. Na 24 uur is de peritonitis behandeld en tegelijkertijd één van de volgende vijf meshes geïmplanteerd: PermacolTM (gecrosslinked collageen), StratticeTM (niet-gecrosslinked collageen), XCMTM Biologic (niet-gecrosslinked collageen), Omyra® (c-PTFE) en ParieteneTM (polypropylene). De ratten zijn geofferd na 30, 90 en 180 dagen, waarbij de ingroei en krimp van de mesh en de ernst en kwantiteit van adhesies zijn gescoord.

Na inductie van de peritonitis zijn 6 van de 135 ratten overleden en nog eens 11 dieren zijn na mesh implantatie overleden. Na 180 dagen zijn zowel XCMTM Biologic als PermacolTM significant grotere lengte ingegroeid dan StratticeTM (p=0,003 en p=0,009 respectievelijk; zie figuur). StratticeTM geeft na 180 dagen een significant kleiner adhesieoppervlak dan XCMTM Biologic (p=0,011) en PermacolTM (p=0,015). Na 30 dagen geeft PermacolTM significant ernstigere adhesies dan StratticeTM (p<0,001). Dit verschil is na 180 dagen echter niet meer aanwezig. StratticeTM mesh krimpt minder dan XCMTM Biologic en PermacolTM, maar het betreft een niet-significant verschil.

Conclusie
Op basis van de karakteristieken ingroei, adhesieoppervlak en krimp van de mesh komt PermacolTM als beste mesh naar voren uit dit experiment in een peritonitis ratmodel.

Meer info